|
|
ARCHIWUM
Najbliższa rodzina zajmuje się organizacją pogrzebu. Powiadamia się rabina w celu zaznajomienia ich z dokładną procedurą. Każda żydowska gmina ma własną spółkę pogrzebową zajmującą się uroczystością pochowunku. Przynależność do takiej spółki jest zaszczytem i nie otrzymuje się wynagrodzenia.
Grupa kobiet zajmuje się ciałem zmarłej kobiety, zaś grupa mężczyzn ciałem zmarłego mężczyzny. Zmarły nie może być pozostawiony sam, aż do momentu pogrzebania. Jest to forma szacunku wobec niego. Jego usta należy zamknąć a twarz przykryć białą kartką. Stopy powinny znajdować się naprzeciw drzwi. Pogrzeb powinien odbyć się w ciągu 24 godzin ze względu na obawę przed rozpoczęciem się procesu gnilnego. Proces oczyszczenia przewiduje, by ciało było doskonale czyste. Zgodnie z rytuałem polewa się je wodą.
Następnie zostaje ubrane w biały całun na znak oczyszczenia i świętości. Używa się zwykłej, drewnianej trumny, gdyż sądzi się, iż przed śmiercią wszyscy są równi.Następnie ciało zostaje owinięte w tzw. tallith, modlitewny szal z licznymi frędzlami i przykazaniami do przestrzegania. Osoby najbliższe zmarłemu rozrywają kawałek ubrania symbolizującego ból serca spowodowany jego odejściem. Uważa się, że po śmierci ciało wraca na ziemię a dusza odchodzi do Boga. Dokonuje się pogrzebania w ziemi. Kremacja i balsamowanie są zabronione. Po zakończeniu pogrzebu wszyscy jego uczestnicy powinny umyć ręce na znak oczyszczenia. Żałoba po rodzicu trwa siedem dni i nazywa się Shivah. Ortodoksyjni Żydzi w czasie żałoby powstrzymują się od noszenia skórzanych butów, obcinania brody i włosów, kąpieli. Okres żałoby kończy się w dniu Sabatu (Shabbat). Jest to dzień radosny. Czas odwiedzin mogiły na cmentarzu. W około rok po śmierci celebruje się nabożeństwo, by modlić się za duszę zmarłego.
Autorka: Urszula Arczewska
Skomentuj tekst na forum
Jeśli masz już login i hasło, zaloguj się i zarzadzaj swoim wpisem:
